„Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje ‚Westerplatte’. Jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można zdezerterować. Wreszcie – jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie.” JP 2
„Kòżdën jeden z vas, młodi przëjacele, najdëje téż w żëcim jakjés svòje ‚Westerplatte’. Jakjis vëmjôr robót, co je nót je pòdjic ë zrobjic. Jakõs richtich bëlnõ spravã, wo jakõ nje móże sã nje bjôtkòvac. Jakjis wobòvjõzk, wobrzészk, wod chtërnéwo nji mòże wodevstac. Nje jidze zvjornõc. Nareszce – jakjis pòrzõdk prôvd ë vôrtnotóv, co mùszõ bëc wutrzimóné ë wobronjoné, hewo czej no Westerplatte, bënë v se ë vkól se.” JP 2
